شعر

توی ساحل روی شن ها               قایقی به گل نشسته

یکی با چشمونه گریون گوشه ای تنها نشسته

نگاه پر استرابش به افق به بی نهایت

ساکته اما تو قلبش داره یه دنیا شکایت،تو چشاش حلقه اشکه توی قلبش همه دنیا

منتظر به راهی یاره تا بیاد امروزو فردا

باورش نمیشه عشقو همه دنیاش زیر آبه  تنها مونده توی ساحل زندگی براش عذاب

تنهایی براش عذابه . خاطراته لب دریا دیگه از یادش نمیره

همه دنیاش زیر آبو خودشم به غم اسیره

دست بی رحم زمونه عشقشو برده به دریا

حالا از خودش می پرسه میادش آیا و آیا

عاشقی که تنها باشه توی دنیا نمی مونه

دل عاشقو شکستن شده کار این زمونه

خاطرات لب دریا دیگه ازیادش نمیره همه دنیاش زیر آبو از غم دوریش می میره

هرگز از یادش نمیره ……