دشت باز Open Range
کارگردان : کوین کاستنر ؛ بازیگران : رابرت دووال ، کوین کاستنر ، آنت بنینگ
چگونه می توان پذیرفت که وسترن مرده است در حالی که هنوز هم در این ژانر به ظاهر قدیمی
و کهنه آثاری سرگرم کننده و مهیج و تفکر برانگیز مثل این فیلم ساخته می شود ؟ درست مانند
نابخشوده و با گرگ ها می رقصد . این فیلم کلاسیک تعمقی در ماهیت تجاوز کارانه ی تمدن
است . تنها نکته ای که این فیلم خوش ساخت را از دریافت پنج ستاره محروم کرده پایان طولانی
آن است . و گرنه فیلم با شیوه های مالیخولیایی تعمدی و شم قوی کاستنر در به کارگیری
فضا های مناسب کانادا، فیلمی تقریبا بی نقص بشمار می آید . برداشت واقع گرایانه او از
اسطوره های محبوب آن دوران ، به کمک فیلم برداری درخشان و موجز ، قطعا توجه تماشاگران
را جلب خواهد کرد. ... سال ۱۸۸۲ است و دو یاغی سابق چارلی (کاستنر) و باس (دووال) گله
را به دشتی گسترده آورده اند دو جوان به نامهای موس و باتمن در این کار به آنها کمک می کنند
همه چیز خوب پیش میرود تا اینکه به شهری می رسند که همه کاره آن دنتون باکستر است
که به دلیل استفاده گله ی آنها از چراگاه اش خشمگین شده و قصد کشتن آنها را دارد وقتی
دارو دسته او موس را می کشند و باتن را بشدت مجروح می کنند ، برای باس و چارلی ،چاره ی
دیگری جز مبارزه با او نمی ماند . آنها آینده امیدوار کننده ای در پیش رو ندارند. چون کلانتر شهر
دست نشانده باکستر است و مردم هم به خاطر ترس از باکستر به آنها کمک نخواهند کرد.
ماجرای عاشقانه چارلی با سو (بنینگ) خواهر دکتر که از باتن پرستاری می کند به اضافه ی
باقی ماجرا دست به دست هم می دهند تا تماشاگر را با این فیلم به خوبی در گیر کند.
سکانس اکشن اصلی فیلم ، جدالی است مانند ماجرای نیمروز و با نگاهی به هفت سامورایی
که با صلابتی تکان دهنده و بسیار مهیج تصویر شده . کاستنر بدون استفاده از ترفندهای مدرن
تدوین . برای پرورداندن شخصیت ها و حا لات آنها وقت می گذلرد و نتایجی جذاب و دیدنی
به دست می آورد وقتی کارگردان تصمیم به تجدید نظر می گیرد . خود آگاهی همیشه می تواند
عاملی منفی به حساب آید اما درک ذاتی کاستنر از وسترن ، ابهام اندوه زا و قدرت معنی دار
فیلم ، آن را به یک تجربه ی سینمایی عالی تبدیل کرده است